Shiba Inu – pies mem czy uparty samuraj? Cała prawda o charakterze, wadach i wychowaniu "Doge"

Pies pierwotny – co to znaczy w praktyce?

Shiba Inu należy do grupy psów pierwotnych (szpiców). Genetycznie jest bliżej wilka niż większość popularnych ras europejskich. Co to oznacza dla Ciebie, jako właściciela?

Psy pierwotne cechują się silnym instynktem przetrwania i niezależnością. W przeciwieństwie do Owczarków, które zostały stworzone do współpracy z człowiekiem i ciągłego kontaktu wzrokowego, Shiba została stworzona do samodzielnego podejmowania decyzji w gęstym lesie. Konsekwencje:

• Brak wpatrzenia w człowieka: Shiba nie czeka na Twoje polecenia. Ona analizuje sytuację i robi to, co uważa za słuszne.
• Silny instynkt łowiecki: Spuszczenie Shiby ze smyczy w lesie lub parku to loteria. Jeśli zobaczy wiewiórkę lub kota, prawdopodobnie ogłuchnie na Twoje wołanie.
• Nieufność: To nie jest pies, który kocha wszystkich obcych. Do nieznajomych podchodzi z rezerwą, a czasem z wrogością. Jest doskonałym stróżem, który zaalarmuje o intruzie, ale nie oczekuj, że da się pogłaskać każdemu przechodniowi.

Kot w psim ciele – czystość, dystans i niezależność

To najczęstsze i najbardziej trafne porównanie. Shiba Inu ma wiele cech, które przypisujemy kotom.

1. Obsesyjna czystość

Shiby bardzo szybko uczą się czystości w domu. Często już kilkutygodniowe szczenięta instynktownie unikają załatwiania się w swoim legowisku. Dorosłe Shiby potrafią omijać kałuże i myją się łapką jak koty. Plusem jest brak typowego "psiego zapachu" (pod warunkiem, że pies jest suchy).

2. Nietykalność

Shiba lubi pieszczoty, ale tylko wtedy, gdy sama o nie poprosi. Wiele osobników nie toleruje przytulania na siłę, obejmowania za szyję czy całowania w pysk. Mogą wtedy reagować mruczeniem, odejściem, a nawet kłapnięciem zębami. Szanują swoją przestrzeń osobistą i wymagają tego samego od Ciebie.

3. Wybiórczość

Jeśli rzucisz piłkę, Shiba może za nią pobiec raz. Może dwa. Za trzecim razem spojrzy na Ciebie z politowaniem, jakby mówiła: "Skoro wyrzuciłeś, to sam sobie przynieś". To nie jest pies do aportowania czy wielogodzinnych powtarzalnych ćwiczeń.

Szkolenie Shiby: Dlaczego tradycyjne metody nie działają?

Szkolenie Shiby to lekcja pokory i negocjacji. To psy wybitnie inteligentne, ale ich inteligencja służy im do rozwiązywania własnych problemów, a nie do zadowalania opiekuna.

Metoda siłowa (awersja) = Katastrofa
Krzyk, szarpanie smyczą czy przymus fizyczny sprawią, że Shiba zamknie się w sobie, straci zaufanie lub odpowie agresją. To dumny pies, którego nie można złamać – można go tylko zniechęcić.

Jedyna droga: Motywacja i Spryt
Musisz przekonać Shibę, że wykonanie komendy jej się opłaca. "Siad" musi oznaczać "zaraz wydarzy się coś super". Kluczem są bardzo atrakcyjne nagrody. Sucha karma może nie wystarczyć. Potrzebujesz naturalnych przysmaków mięsnych o intensywnym zapachu (suszone płucka, żwacze, miękkie treningówki). Sesje szkoleniowe muszą być krótkie, ciekawe i kończyć się sukcesem.

Dramat królowej, czyli słynny "Shiba Scream"

To zjawisko, które trzeba usłyszeć, żeby uwierzyć. Shiba Inu potrafi wydawać z siebie dźwięk o wysokiej częstotliwości, przypominający krzyk torturowanego dziecka lub piskliwy sygnał alarmowy. Kiedy go używa? Rzadko z bólu. Najczęściej z oburzenia, frustracji lub dyskomfortu.

• Podczas obcinania pazurów (nawet jeśli nie dotkniesz łapy!).
• Podczas kąpieli (bo woda jest mokra).
• U weterynarza przy zastrzyku.

Właściciel Shiby musi mieć grubą skórę, bo ludzie na ulicy lub w poczekalni mogą patrzeć na niego jak na oprawcę, podczas gdy pies po prostu dramatyzuje, bo nie podoba mu się sytuacja.

Zasobowość i relacje z innymi psami

Shiba Inu rzadko szuka guza, ale zaczepiona – nie odpuści. Nie jest to pies uległy. Wiele dorosłych samców (a także samic) wykazuje agresję wewnątrzgatunkową, szczególnie wobec psów tej samej płci.

Obrona zasobów (Resource Guarding)
To częsty problem w rasie. Shiba może zaciekle bronić swojej miski, ulubionej zabawki, legowiska, a nawet właściciela. Warczenie, gdy ktoś zbliża się do jej "skarbu", jest częste. Wymaga to pracy od szczeniaka (wymiana "coś za coś"), a nie karania za warczenie (co może prowadzić do gryzienia bez ostrzeżenia).

Zdrowie i pielęgnacja – czy "plusz" jest trudny w obsłudze?

Shiby są rasą generalnie zdrową i długowieczną (często żyją 15 lat i więcej). Są wytrzymałe i odporne na warunki atmosferyczne.

Linienie – zmora właściciela

Shiba ma gęsty, dwuwarstwowy podszerstek. Dwa razy w roku (wiosna i jesień) przechodzi tzw. "wylinkę". Ilość sierści, którą gubi ten mały pies, jest niewyobrażalna. Będziesz wyciągać kłęby futra z kawy, jedzenia i zamkniętych szafek. W tym okresie konieczne jest codzienne czesanie. Poza okresem linienia, pielęgnacja jest minimalna.

Typowe choroby:

• Alergie skórne i pokarmowe (objawiające się świądem, wygryzaniem łap).
• Problemy z rzepkami (zwichnięcia) i biodrami (dysplazja) – dlatego ważny jest wybór dobrej hodowli z przebadanymi rodzicami.
• Choroby oczu (jaskra, PRA).

Dla kogo ta rasa? Profil idealnego właściciela

Shiba Inu NIE JEST psem dla każdego. To zły wybór na pierwszego psa, chyba że jesteś osobą bardzo świadomą i zdeterminowaną.

Shiba jest dla Ciebie, jeśli:

• Szanujesz niezależność i nie oczekujesz psa-robota.
• Jesteś konsekwentny, cierpliwy i nie ulegasz presji (Shiba będzie testować Twoje granice codziennie).
• Lubisz długie spacery, ale niekoniecznie wyczynowe sporty posłuszeństwa.
• Akceptujesz kłaki w domu i "krzyk" u weterynarza.
• Nie masz małych dzieci, które mogłyby naruszać strefę komfortu psa (Shiby bywają nietolerancyjne wobec niedelikatnego traktowania).

FAQ – Pytania, które musisz sobie zadać